Dag 9 • 25 oktober 2017
Door: Marc
Blijf op de hoogte en volg Marc
25 Oktober 2017 | Namibië, Swakopmund
Rond 7.30 uur verlaten wij de lodge om richting Walvisbaai- Swakopmund te vertrekken. Een lange rit weer over onverharde weg. De tank lijkt niet meer te lekken. Rond 10.00 uur maken we een koffiestop in Solitaire midden in het woestijngehucht Solitaire waar wij Hollandse appeltaart hebben gegeten. De chauffeur gaat daar tanken. Eenmaal weer op weg na een 50km stopt hij en loopt naar de tank en besluit terug te keren. Als we weer uitstappen in Solitaire zien we de diesel er uit gutsen. Het blijkt een lasnaad die is losgegaan en waarschijnlijk door een volle tank diesel is de naad nog verder open gegaan. Vanaf dat moment is de gids onder grote druk aan het bellen gegaan. Wij zaten rustig te wachten op wat zou gaan komen. De stress kwam zijn oren uit. Wij zaten aan de koffie en de rest van de dag aan andere drankjes. De koffiebonen waren op een gegeven moment zelfs op. De gids heeft een verantwoordelijkheid naar zijn agent en de chauffeur naar het transportbedrijf. Beiden werden behoorlijk in de steek gelaten wat oplossingen betreft. Er zou een monteur gestuurd worden van 80 km verder maar die kwam pas ergens eind van de middag. De gids had een vriend gevraagd die een klein busje heeft om te komen maar die moest eerst 3 uur rijden. We vermaakten ons met wat fotograferen van de omgeving van mooie bloemen en dieren en gekke foto’s.
Uiteindelijk kwam de monteur die een bypass van slangen maakten van de tank die nog heel was en de lekkende tank werd uit het circuit gehaald. Een proefrit en toen deed het weer. Maar de gids wilde nu op zijn vriend wachten die al 2 uur onderweg was. Uiteindelijk vertrokken wij om 18.30 uur in het kleine busje waar maar 13 menden in konden de andere 2 gingen in onze bus met de koffers achter ons aan. We moesten 3,5 uur rijden en het werd snel donker, dan wordt het nog gevaarlijker. Geen verlichting en onverharde weg. Constant knallen van stenen in de wielkasten hielden je wel wakker. Uiteindelijk bereikten wij de populaire koloniale badplaats Swakopmund waar wij in ons schitterende hotel nog een maaltijd om 23.00 uur konden gebruiken. Heerlijke bedden maakten weer veel goed. Reisafstand ca. 335 km
Uiteindelijk kwam de monteur die een bypass van slangen maakten van de tank die nog heel was en de lekkende tank werd uit het circuit gehaald. Een proefrit en toen deed het weer. Maar de gids wilde nu op zijn vriend wachten die al 2 uur onderweg was. Uiteindelijk vertrokken wij om 18.30 uur in het kleine busje waar maar 13 menden in konden de andere 2 gingen in onze bus met de koffers achter ons aan. We moesten 3,5 uur rijden en het werd snel donker, dan wordt het nog gevaarlijker. Geen verlichting en onverharde weg. Constant knallen van stenen in de wielkasten hielden je wel wakker. Uiteindelijk bereikten wij de populaire koloniale badplaats Swakopmund waar wij in ons schitterende hotel nog een maaltijd om 23.00 uur konden gebruiken. Heerlijke bedden maakten weer veel goed. Reisafstand ca. 335 km
-
27 Oktober 2017 - 07:46
Aad En Erna:
Wat een horroravontuur zeg.
Maar wel leuke foto's!
Hopelijk verloopt de rest van de vakantie zonder pech.
Vaak schept zoeiets wel een band in de groep.
Luitjes geniet van het mooie weer.
Hier wordt het echt herfst het weekend.
Liefs van de Leeuwtjes -
27 Oktober 2017 - 12:26
Wiet:
Wat een pech. Maar zo'n dag levert wel erg leuke foto's op, haha. -
27 Oktober 2017 - 16:24
Ria Muchall:
Wat een leuke foto’s, er kan er zo een voorop het nieuwe fotoboek!
Ik heb ook zoiets in China meegemaakt. We reden in de bergen met verder geen verkeer, ja een vrachtautotje om het halfuur. Ons busje kon alleen nog maar zonder passagiers omhoog, dus wij moesten de berg oplopen. Naar beneden mochten we er weer in. Dat ging zo een tijdje door tot het busje het helemaal begaf. Uiteindelijk kwam er na een hele poos een vrachtauto aan. Maar hij kon daar (te smal) niet keren. Wat wij uitlegden als wil niet want wij hadden de Chinese taal ook niet onder de knie. Maar later na veel Chinees geklets werd er een touw tussen de 2 voertuigen geknoopt. Maar de 2 chauffeurs spaken alle twee een ander dialect. Dus begreep de ene chauffeur niet dat bij 1 keer toeteren hij moest stoppen enz. Dus voordat we op pad konden werd het al aardig donker. Ook een heel bijzondere rit, waarbij de chauffeur ons allemaal als medebestuurders erbij kreeg. Maar we hebben uiteindelijk een chauffeurscafe van tentzeil gehaald. Allemaal opgelucht. Daar kregen we een bakje pinda’s en thee. En de directeur van ons volgende hotel zou ons met een andere bus ophalen en beloofde aan het eind dat we elektrische dekens in ons bed kregen. Dat bleek later heel hard nodig te zijn, want wij waren min of meer onderkoelt. Het waaide nl in de bus nog harder dan er buiten!!!!!
We kropen dicht tegen elkaar aan (leuk) maar het hielp niet tegen de kou. Om 12 uur s nachts kwamen we aan en wat dacht je: onze elektrische deken deed het niet, directeur al weg, meisjes zaten boven een soort barbecue hun handen te warmen. Maar de derde electrische deken deed het. En de rest van de dagen droogden we daar ook onze was op. Maar toen hebben wij ons ook afgevraagd, waarom doen we dit eigenlijk??
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
